Waarom blijft de tijd niet stilstaan,

wordt de zon niet uitgedraaid?

Net alsof het geen verschil maakt

dat ik jou net heb uitgezwaaid

Alle kleuren zijn verdwenen

mijn lente is volkomen zwart

Ik sta nog wel op beide benen,

maar deze slag was veel te hard

Kijk naar mij

Kijk naar mij

Ik bloed

Dit verhaal komt nooit meer

goed 

Telkens weer een nieuwe morgen

auto’s rijden door de stad

Ik had voor je willen zorgen

tranen vallen in het bad

Mensen lachen, mensen praten

en ik kijk door een glazen ruit

Ik zie nog steeds geen hand voor ogen

maar ik weet, ik kom hieruit

Kijk naar mij

Kijk naar mij

Ik vecht

Ooit wordt deze droom weer

echt 

Pril geluk in vreemde huizen

herinnert soms te veel aan jou

Opent in mijn hart de sluizen

en ik wankel op het touw

Maar ik hoor weer melodieën

ik ben niet langer figurant

Zoete warme symfonieën

ik volg de lijnen in mijn hand

Zie je mij?

Zie je mij?

Ik groet

Dit verhaal komt toch weer

goed

Door: Claudia voor Daph – Bloeitijd 2006